...بی تار و پود...

خدایی که آدمی‌زادگانِ نابینا را بازیچه‌ی خود می‌کند؛ دختر هراس‌انگیزِ زئوس، آته‌ی زشتکار است. پاهای سبکش هیچ به زمین بر نمی‌خورد. بر روی سرِ آدمی‌زادگان راه می‌رود، زهرِ خود را در همه‌ی دل‌ها می‌پراگند و دستِ کم یکی از کسانی را که در دامِ دوگانگی گرفتار می‌کند را قربانی خویش می‌سازد.
.
ایلیاد،هومر

...بی تار و پود......

..
همه‌ی ما از چیزی شبیه رویا ساخته شده‌ایم و عمر کوتاهمان با خواب تکمیل می‌شود.
.
طوفان، پرده‌ی چهارم

...بی تار و پود......

.. هنگامی که تتیس سلاح‌های فروزانی که هفائیستوس با هنرمندی ساخته‌است را به آشیل می‌دهد؛ ترس لشگریان خودی را فرا می‌گیرد: "پروای آن نداشتند چشمانِ خیره‌ی خود را بر آن جوشن افگنند و چند گام پس رفتند" اما آشیل هراس انگیز‌تر می‌شود و به هیجان می‌آید و فریاد می‌زند:"ای مادر من، تنها خدایی می‌تواند چنین سلاح‌هایی برایِ من بفرستد؛ من در آن کارِ خدایانی را می‌بینم که هنوز آدمی‌زاده نمی‌تواند با آن برابری کند." چند صفحه پیشتر هومر، شرح نسبتا طولانی از کار هفائیستوس می‌دهد. توصیف‌های او به گونه‌ای است که انگار اشکال و حکاکی‌های روی جوشن و خود، جان دا ...بی تار و پود......